Αμα βαριέμαι, άμα ζορίζομαι, άμα, αμα, άμα, κάνω ταξίδια με την σκέψη. Ούτε τα μάτια δεν χρειάζεται να κλείσω. Ξαφνικά δεν βλέπω το ορατό. Βλέπω ότι θέλω να δω. Πιο παλιά έβλεπα μια εικόνα απο κάποιες καλοκαιρινές διακοπές που με ηρεμούσε και ήταν σαν να ήμουν εκεί. Τώρα βλέπω ένα σπίτι.. Ξύλινο μικρό. Βρίσκεται στο κέντρο ενός λιβαδιού γεμάτου λουλούδια. Έχει βεράντα και κουνιστή καρέκλα. Εκεί κάθομαι... Κάθομαι και κοιτάω απέναντι. Έτσι απλά. Τίποτε άλλο. Και ηρεμώ..
Είναι ο οργανισμός μου που τα έχει παίξει ; Είναι το μυαλό μου που ανθίσταται στις πιέσεις και το ρίχνει στην τρελλή ή απλά ονειρεύομαι..; Πάντως έτσι κι αλλιώς ταξιδεύω..
Καλησπέρα !