Αγαπημένα και χαρισμένα..

Σήμερα ξέφυγα λίγο απο τον ίσκιο μου, φτερούγισα ελεύθερα στα τοπία της ψυχής μου..
Δεν φταίει η καθημερινότητα.. η φαντασία φταίει που δεν την κάνει παρέα...

Δε χρωστάω τίποτα σε κανέναν ! έχω πληρώσει τις επιλογες μου έως δεκάρας,
δεν μ'ενδιαφέρει αν κέρδισα ή αν έχασα..
Εγώ για το παιχνίδι ήμουν εδώ..

Χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να περπατήσω στην βροχή.. για να καταλάβω επιτέλους πως πίσω απο τα μαύρα σύννεφα κρύβεται ένας ήλιος λαμπερός..

και απο φίλη μου αγαπημένη.. (μου επιτρέπεις έτσι ??, στο είπα ταυτίστηκα..)(και την επέμβαση μου την επιτρέπεις έτσι.. φιλενάδα μου ??)

"Υπήρξε όμως και κάτι άλλο πιο σημαντικό για μένα. Θυμήθηκα πως είμαι γυναίκα μετά από πολύ καιρό. Για τους δικούς μου λόγους, αυτό στο χρέωσα.

"Και δεν μπορούσα να προσπαθώ να διεκδικώ το Όσκαρ τώρα στα γεράματα.

"Άρπαζα όλες τις στιγμές, γιατί πίστευα πως παρά το γεγονός πως εσύ κι εγώ ήμασταν μια κινούμενη παρεξήγηση, το σύμπαν είχε κέφια και σκουντουφλούσαμε ο ένας στον άλλον επάνω.

"Είχα την υποψία πως ψιθύριζε "Έχει άλλη μία στιγμή εδώ, γράφει το όνομά σου" κι αλήθεια, ποιος θα τολμούσε να μην αγκαλιάσει ένα δώρο;

"Δεν βάζω ημερομηνία λήξης στους ανθρώπους. Ούτε στην επικοινωνία.

"Γνώρισα μέσα από γραμμές και λέξεις έναν άνθρωπο και για δικούς μου λόγους πάλι, τον εκτίμησα, τον σεβάστηκα, χάρηκα την κάθε μου στιγμή μαζί του"

Τα βαλμένα σε εισαγωγικά δανεισμένα απο την φίλη μου την Νατ (ηλίθια ρομαντική) (ηλίθια δεν ειναι.. είναι όμως απολύτως ρομαντική).. Νατ Σ'ευχαριστω.. ξέρεις εσυ γιατί..