Για τους φίλους. Τους μακρινούς και τόσο κοντινούς. Για αυτούς που νοιάζονται και με τις κουβέντες τους απαλύνουν την πικρία, την απογοήτευση. Σ'αυτούς χρωστάω.

Μ'ένα μπλοκ ζωγραφικής στο χέρι και ξυλομπογιές περπάτησα μέχρι εκεί που ο ήλιος είχε κρυφτεί. Έκατσα απέναντί του και τον ζωγράφισα στον ουρανό. Του το έδειξα και καάλαβε πως η θέση του ήταν εκει. Σηκώθηκε με αργά βήματα και σκαρφάλωσε στον ουρανό. Μου υποσχέθηκε πως θα μείνει εκεί για πάντα. Πως δεν θα ξαναφήσει το σκοτάδι να πάρει την θέση του. Πως θα φωτίζει πάντα τις ζωές μας και κάθε πρωί θα χαμογελάει.

Γύρισα..

Ευχαριστώ όλους.. για την αγάπη, για την σκέψη..