Για σένα ΜΟΝΟ ..ζωγραφιά μου..

Σ'αγάπησα απο την πρώτη στιγμή που σε είδα. Όχι λάθος. Σ'αγαπούσα πάντα. Για την ακρίβεια, σε περίμενα όλη μου τη ζωή και σ'αγαπούσα όλη μου τη ζωή.

Σε σκεφτόμουν πάντα, σαν κάτι υπέροχο, μακρινό, απραγματοποίητο, ένα συννεφάκι σε ενα ουρανό που δεν θα είναι ποτέ δικός μου.. Δεν θα μπορώ ποτέ να τον αγγίξω. Μονο να τον βλέπω. Κι έτσι, απο μικρό παιδί σε έβλεπα στα όνειρά μου κάθε βράδυ. Μα κάθε βράδυ. Άλλη φορά ήσουνα ο πρίγκηπάς μου, αλλη η βάτραχός μου, αλλη φορά ήμουν η Χιονάτη σου, άλλη η Σταχτοπούτα σου.. Παραμύθια άπειρα. Πρωταγωνιστής ένας.. εσυ. Μόνο.

Σε όλη μου τη ζωή ευχόμουν και έλπιζα πως κάποια μέρα το όνειρο, το παραμύθι μου θα γινόταν επιτέλους αλήθεια. Και να που τελικά ήρθες..

Δεν εχεις άλογο και σπαθί ούτε και κάστρο μα είσαι εσυ.. Εσύ που ονειρευόμουνα όλη μου τη ζωή. Σε αναγνώρισα με την πρώτη κουβέντα σου, με την πρώτη σου ανάσα..

Ζωγραφιά μου..

Ανάσα μου, ζωή μου. Που τόση αγάπη δεν πίστευα ποτέ πως μπορεί να υπάρξει. Νομιζα πως δεν μπορεί να γεννηθεί.. Κι όμως μπορεί . Κι όμως υπάρχει. Κι ειναι η αγάπη μου που σου'χω ζωή μου

Δεν θα σ'αφήσω ποτέ..

Και μη μ'αφήσεις ποτέ..