Καλημέρα..

Περνάω μια βόλτα απ'όλους σας.. Σας διαβάζω, σας νιώθω, σας ζω.. μα δεν μπορώ να γράψω. Δεν μπορώ να γράψω τίποτα για μένα. Ξέρω πως είναι παροδικό, πως θα περάσει όπου να'ναι. Απλά τώρα είμαι σ'αυτη την φάση.
Ενα post απλά για να ξέρετε πως είμαι εδώ. Νιώθω ήδη καλύτερα. Το ξεπερνάω. Το παλεύω ρε γαμώτο δεν το αφήνω να με πάρει απο κάτω.
Σας φιλώ όλους και σας στέλνω μια όμορφη μέρα..

Να ζεις, ν'αγαπάς, να μαθαίνεις..

Ο τίτλος κλεμμένος, τα συναισθήματα δικά μου..

Να ζεις, ν'αγαπάς, να μαθαίνεις.. Αμα ξεχάσεις να ζεις αλλά αγαπάς και δεν μπορείς να το ζήσεις ? Αμα μαθαίνεις μπορείς να μάθεις να ζεις ?

Παράξενα τα συναισθήματα του τελευταίου καιρού. Μοιρασμένα. Να θες να φύγεις, να θες να μείνεις.. Ούτε ξέρεις τι. Να βγαίνει ένα φως μέσα στο σκοτάδι αλλά να μην μπορείς να το δεις γιατί είναι τόσο δυνατό που σε τυφλώνει..

Ν'αγαπώ ξέρω, να μάθω μπορώ, να ζήσω ?? Να το ζήσω ? Μπορώ ? θα μπορέσω ?

Καλημέρες.

Η πατουσίτσα

Υπάρχουν ώρες να, σαν τώρα, που στεναχωριέμαι και πιέζομαι.
Υπάρχουν ώρες που ουρλιάζω και δεν μ'ακούει κανείς.
Φίλους ? Έχω φίλους. όσους πρέπει, όσους επέλεξα, ούτε πολλοί είναι ούτε λίγοι. Αληθινούς φίλους. Με διάθεση ν'ακούσουν και να βοηθήσουν. Εγώ δεν θέλω... Δεν θέλω να λέω και να ξαναλέω αυτά που λέω στον εαυτό μου κάθε λίγο και λιγάκι. Κανείς φίλος μου δεν θα κατακρίνει αυτά που θα του πω. Εγώ δεν θέλω...
Και βάζω μια μάσκα και περνάνε οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Και γελάω μα κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο το πληρώνω αυτό.
Ακριβά στοιχίζει.. πολύ ακριβα.
Και αυτός δεν μπορεί να καταλάβει. Καταλαβαίνετε εσείς όμως. Γι'αυτό γράφω. Γι'αυτό είμαι εδώ.
Καληνύχτα και καλό σαββατοκύριακο

Σημείωμα..

Έπλυνα και απλωσα τα κοντομανια μπλουζακια. Γεματα με νερό στις ινες τους τα αφησα εκει να κρεμονται, να στεγνωσουν μια και η άνοιξη έχει υγρασία. Μπλουζακια με εντονα χρώματα, φωτεινα, ακριβά όπως θελω και προσπαθω να ορίσω την επιγεια πορεια μου. Η εναέρια ειναι απλά μια τρελλη γοητεία. Εχεις κανει πιρουέτες στον ουρανο; Οχι; Το ξερω. Μπορεις όμως να φανταστεις τον εαυτό σου να τις κάνει; Αυτο δεν το ξερω και ίσως να ηθελα να το μαθω. Αλλά στα προσωπικα εαν δεν σου ανοίξουν την πόρτα δεν μπαίνεις. Ισως να την χτυπήσεις και να φύγεις.
Λέω πολλά, ξερω επίσης πολλά αλλά ζω με λίγα. Για να ονειρευομαι τα πολλά. Απο τους ελάχιστους που μπορουν να μου τα δώσουν. Απλόχερα.

Καληνύχτα

Συγγνώμη..

Σου χρωστάω μετά απο χρόνια μια συγγνώμη.
Για όσα έκανες και εγώ ούτε καν προσπάθησα.
Για όσα πρόσφερες απλόχερα και εγώ τα πήρα χωρίς να σκεφτώ.
Για όλα τα ψέματα που αναγκάστηκα να πω.
Για όλες τις δικαιολογίες που μου έδινες.
Για όλη σου την προσπάθεια.
Για την αγάπη που με τόση ανιδιοτέλεια μου πρόσφερες.
Γιατί σε έκανα να κλάψεις.
Γιατί σε πίκρανα πολύ.
Γιατί σε αδίκησα πολλές φορές.
Γιατί σε ταλαιπώρησα πάρα πολύ.
Γιατί ποτέ δεν σου έδωσα κάτι παραπάνω.
Γιατί ποτέ δεν ήμουν εκεί όταν με χρειαζόσουν.

Και θέλω να σου πω πως Σ'ευχαριστώ.
Γιατί μ'αγάπησες αληθινά.
Γιατί είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος.
Για τις αγκαλιές που ήταν πάντα εκεί όταν τις χρειαζόμουν.
Γιατί έκανες απίστευτη υπομονή μαζί μου.
Γιατί πάντα στόχος σου ήταν να αισθάνομαι εγώ καλά και προτεραιότητά σου εγώ και μόνον εγώ.
Γιατί μου έδωσες καλά πράγματα.
Γιατί μου έμαθες πως η αγάπη και η αξιοπρέπεια πάνε μαζί.

Και επειδή ο κατάλογος είναι ατελείωτος και επειδή αν δεν τα έλεγα δεν θα ησύχαζα για άλλη μια φορά
Συγγνώμη, ευχαριστώ και λυπάμαι...
Καλή σου μέρα όπου και να'σαι. Καλή ζωή.

Καλημέρες φωτεινές και υπέροχες.


Μήπως να μετράω ανάποδα πια για τις διακοπές ?? Λέω μήπως..

Φωτογραφία απο ένα καλοκαίρι που πλήγωσε και πληγώθηκε πολύ.

Καλησπέρα και Καληνύχτα

Καμιά φορά..

Καμιά φορά λέω να φύγω.. λέω να παω κάπου μακρυά.. Και μετά σκέφτομαι πως δεν γίνεται. Πως εγώ δεν είμαι απο τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να το κάνουν και πως ακόμη και να ήμουν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που εξαρτώνται απο μένα.. Που περιμένουν αγάπη, λέξεις, χάδια, υλικά και ψυχικά αγαθά.. και μου θυμώνω που το σκέφτηκα.

Καμιά φορά λέω ν'αλλάξω.. να γίνω ένας άλλος άνθρωπος. Που δεν πονάει, δεν πληγώνεται και κυρίως δεν πληγώνει. (Να'ξερες πόσες τύψεις κουβαλάω).. μα τώρα πια μάλλον είναι αργά.. και μου θυμώνω που το σκέφτομαι.

Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο αλλιώτικη θα μπορούσε να ήταν η ζωή μου αν είχα πει ναι αντί για όχι.. Αν είχα κάνει αυτό που ήθελα αντί γι'αυτό που έπρεπε. Αν ήσουν εδώ..
Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο λένε.. η δικιά μου η παλιά αγάπη πήγε στην κόλαση.. (Να'ξερες πόσες τύψεις κουβαλάω)..

Για το chananaki...

Σανανάκι μου καλό.... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ.!Υγεία χαρά και κάθε καλό να σε συντροφεύουν στην ζωή σου. Κάθε μέρα της να είναι γιορτή για σένα.

Σε σκεφτόμαστε, σ'αγαπάμε και είμαστε δίπλα σου όλοι εμείς που δεν θέλουμε να σε ξαναδούμε στενοχωρημένο ποτέ πιά...Γι'αυτό θα το ξαναπώ.. ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ.

Υ.Γ. και επειδή κείμενο χωρίς υποκοριστικούλια δεν γίνεται.. > σανανουλινάκι μου χρόνια πολλά γλυκουλάκι μου.. Μάτς.

Γιατί έτσι μ'αρέσει..

Κάποιος μου είπε..

Κάποιος μου είπε πως είναι το σπίτι του τρελλού...

Εγώ κάθε φορά που περνάω απ'έξω στέκομαι και το κοιτώ. Με κάνει να σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να είμαι αυτό που οι άλλοι ονομάζουν "τρελλή"... Μου φέρνει στο μυαλό εικόνες με ήλιο και χαμόγελο. Εκεί μέσα νομίζω πως ποτέ δεν βρέχει. Πως οι αστραπές δεν φτάνουν μέχρι εδώ.. Πως όποιος "ζωγράφισε" αυτό το σπίτι έχει μόνο όμορφα όνειρα και ήλιο στην καρδιά..

Κι'αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη απο το κινητό.. αρχίζω και βρίσκω την σύνδεση της ψυχής με το pc. Δεν χρειάζεται καλώδιο τελικά.. bluetooth χρειάζεται..

Καλημέρα !